میزان شیوع چاقی و ارتباط آن با برخی عوامل موثر در دانش‏آموزان پسر ۱۲-۸ ساله ی شهر شیراز

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان شیوع چاقی و ارتباط آن با برخی عوامل موثر در دانش‏آموزان پسر 12-8 ساله ی شهر شیراز بود. مواد و روش‎ها: پژوهش کنونی روی 478 دانش‏آموز سالم پسر 12-8 ساله ی مدارس ابتدایی شهر شیراز که از راه نمونه‎گیری تصادفی خوشه‎ای چند مرحله‎ای انتخاب شدند، انجام شد. قد و وزن آزمودنی‎ها به روش استاندارد اندازه‎گیری، و نمایه ی توده ی بدن (bmi) محاسبه گردید. آزمودنی‎های با bmi بالاتر از صدک 95 و بر اساس استاندارد مرکز کنترل بیماری‎ها (cdc) برای سن و جنسیت به عنوان چاق، و با bmi صدک 85 تا 95 به عنوان اضافه وزن در نظر گرفته شدند. وضعیت خانوار و سطح آمادگی جسمانی توسط پرسش نامه ی استاندارد بک تعیین شد. یافته ها: شیوع چاقی، اضافه وزن و کمبود وزن در دانش‎آموزان 8 تا 12 ساله به ترتیب 1/7، 9/11 و 8/14% بود. یافته ها نشان داد نمایه ی توده ی بدن دانش‏آموزان با سن و میزان تحصیلات والدین ارتباط منفی معنی‏داری دارد (05/0>p). از سوی دیگر، اگرچه نمایه ی توده ی بدن با میزان ساعت های تماشای تلویزیون، مصرف غذاهای آماده، ساعت های پرداختن به ورزش و میزان پیاده‏‏روی در طول هفته ارتباط مثبت داشت، اما این ارتباط از لحاظ آماری معنی‏دار نبود. نتیجه‏گیری: از آنجا که هر چه سطح تحصیلات والدین پایین‏تر بود نمایه ی توده ی بدن دانش‏آموزان افزایش می‏یافت، لزوم آگاهی بیشتر به ویژه خطرات ناشی از چاقی و اضافه وزن دوران کودکی به والدین مورد تاکید قرار می گیرد.